دیگر شراب هم،جز تا کنار بستر خوابم نمی برد...

الفبای تار را نزد استاد حقی در فرهنگسرای بهمن آموختم که خدایش هم او و هم فرهنگسرای بهمن را نگاه دارد.با صفا بود و خوب می نواخت.کارش از دید فنی بسیار عالی بود.فوق لیسانس موسیقی داشت و واقعا استاد بود و هرجا ببینمش دستش را می بوسم و یا نبینمش پایش را می بوسم ولی...

استاد طریقت ، استاد دیگرم بود.حرفهء اصلی اش سه تار بود و ادعایی در تار نداشت اما وقتی تارم را دستش گرفت و نواخت،هنوز هم یادآوری آن نواخت،دیوانه ام می کند.خلاصه نواختن تار ، برای هرکسی متفاوت است.ضمن احترام به همهء اساتید فن،هرکسی نمی تواند زیر و بم تار را با زیر و بم دلتان جفت در بیاورد.بگذارید بگویم استاد طریقت چه نواخت:

دم دم ددم ، دم ددم دم دم... بله!بله همینه...

جان مریم چشماتو وا کن ، منو صدا کن

شد هوا سپید ، در اومد خورشید

وقت اون رسید ، که بریم به صحرا

آآآآآآآی نازنین مریم

جان مریم چشماتو وا کن ، منو صدا کن

بشیم روونه ، بریم از خونه

شونه به شونه

به یاد اون روزها

آآآآی نازنین مریم

باز دوباره صبح شد ، من هنوز بیدارم

کاش می خوابیدم ، تو رو خواب می دیدم

خوشهء غم ، توی دلم

زده جوونه ، دونه به دونه

دل نمی دونه

چه کنه با این غم

آآآآآآی نازنین مریم

بیا رسید وقت درو ، جال منی از پیشم نرو

بیا سر کارمون بریم ، درو کنیم گندومارو

بیا رسید وقت درو ، جال منی از پیشم نرو

بیا سر کارمون بریم ، درو کنیم گندومارو

بیا بیا نازنین مریم

نازنین مریم

وای نازنین مریم 

باز دوباره صبح شد ، من هنوز بیدارم

کاش می خوابیدم ، تو رو خواب می دیدم

خوشهء غم ، توی دلم

زده جوونه ، دونه به دونه

دل نمی دونه

چه کنه با این غم

آآآآآآآی نازنین مریم !