در دعای کمیل ، بکاء به معنی سلاح نزد پروردگار آمده است و شاید از همین رو است که باکین مقام ویژه ای دارند.
شریعتی باز می گوید:
مگر نه عشق، تنها با اشک سخن می گوید.
اشک روح را جلا می دهد و بیچاره کسی که نمی تواند گریه کند.
یکی از هم خدمتی هایم که خیلی ادعای مردانگی هم داشت ، می گفت :
روح الله ! دارم می شکنم.
گفتم : چرا ؟
گفت : چند سالی ست که گریه نکرده ام و تمام روانم به هم ریخته است.خودش هم با اینکه انسان معتقدی نبود،به طور ضمنی اذعان می کرد که از اشتباهاتی که کرده ، خانمانش در حال ویرانی ست.
والله علیم بذات الصدور
انشاءالله همهء ما به مقام باکین دست یابیم!